Z pamiętnika wiejskiego proboszcza: jesienno-zimowe farorza zaczytanie

Jesienno – zimowy czas to dla mnie pora, kiedy oddaję się w zdecydowanej przewadze lekturom mało pobożnym, co nie oznacza, że sięgam po śmieci literackie. Nic z tych rzeczy. Po prostu, zamiast tekstów teologicznych, czy szeroko rozumianej literatury faktu, biorę na warsztat powieści. Gustuję w sensacji, która też, jakby nie patrzeć, wpisuje się bardziej lub mniej luźnie w literaturę faktu. Lubię tego typu historie, bo pozwalają na oderwanie się czasem na trochę ze świata, w którym na co dzień funkcjonuję, ale jednocześnie nie alienują mnie z niego na inną galaktykę problemów i doświadczeń. Widzę tu raczej swoiste sprzężenie. Otóż jako ksiądz, w niepobożnych lekturach, podobnie jak i w życiu codziennym, konfrontuję się ludzkim pragmatyzmem, słabościami, trudnymi emocjami wpływającymi na postawy i wybory wielu. Książka pozwala bardziej, niż relacja z człowiekiem, przeanalizować rzeczywistość opisaną, zastanowić się nad samym sobą w relacji do drugiego. W książce jest wszystko utrwalone, uporządkowane. Można wracać po wielokroć do wypowiedzi, historii, sekwencji wydarzeń. To daje wiele narzędzi do zastosowania w relacji z człowiekiem, który – jak wiadomo, jest też książką, którą można czytać i zrozumieć, bądź nie.

W ubiegłym roku od listopada do marca „zasysałem” serię Lee Childa o przygodach amerykańskiego żandarma, a później trampa, Jacka Reachera. To była spora dawka wiedzy o wojskowości jako takiej, o służbie w żandarmerii amerykańskiej oraz o USA, bo dość szeroki jest rozrzut terytorialny przygód Jacka. Przede wszystkim jednak, dla mnie osobiście największą wartością tej lektury było beletrystyczne opisanie złożoności układów polityczno – gangsterskich, w które mocno są zaangażowani są tak czynni wojskowi jak i weterani. Stany Zjednoczone to tylko wycinek geopolityczny takiego stanu rzeczy. Z pewnością każdy miłośnik kina i literatury akcji może przywołać z pewnością po kilka przykładów filmów czy książek o tej tematyce i jednocześnie obrazować nimi konkretne zdarzenia w konkretnych miejscach na świecie, także w Polsce.

W tym roku sezon zainicjowałem „Placem Senackim” V. Severskiego. To książka o szpiegach. Napisana jednak jak dla mnie w sposób nowy. Coś koło 600 stron to jakby 2 historie, które się wzajemnie przeplatają, bo dotyczą tych samym bohaterów. Jedna historia dzieje się jakby dziś, druga w latach 90 XX wieku. Dużo się można dowiedzieć o rozgrywkach szpiegowskich między ZSRR/Rosją a tzw. „Zachodem”. To też ciekawe studium człowieka, które w swej złożoności jest w istocie lwią częścią pracy wywiadowczej, o ile nie każdej innej, w której właśnie człowiek jest bezpośrednim podmiotem działania drugiego.

Aktualnie jest w trakcie lektury trylogii autorstwa Panów Marcina Falińskiego i Marka Kozubala. Wg kolejności: Operacja Rafael, Operacja Singe i Operacja Retea. To także lektury dotyczące szpiegostwa. Podobnie jak w przypadku wspomnianej książki Pana Severskiego, także te są skonstruowane dwutorowo. Dzieją się w teraźniejszości, oraz – w czasie 2 wojny światowej (Rafael), krótko po 2 wojnie (Singe), lata między 1960 -198+). Główny bohater, major Marcin Łodyna prowadzi działalność wywiadowczą w różnych zakątkach świata, a która to działalność przecina się, czy wręcz wprost wynika z opowieści dziejącej się w przeszłości.

Autorzy trylogii dostarczają czytelnikowi nie tylko wartkiej akcji, pełnej zwrotów, sensacji. Oprócz tego mamy też w pakiecie gigantyczną ilość faktów historycznych, pewnie dla wielu odkrywczych, wręcz zaskakujących, a już na pewno zmuszających do zastanowienia się nad różnymi faktami z historii Polski, Europy oraz świata. Myślę, że nie obrazi się tu na mnie nikt, jeśli tylko jeden konkret przywołam. Otóż kilka lat przed 1939 rokiem polski wywiad szkolił i umożliwiał przerzut do Palestyny Żydów, którzy budowali tam zręby Państwa Izrael, a w nim i dla niego służbę wywiadu, znaną powszechnie jako Mossad.

Bez wątpienia, dla miłośników gatunku, książki Panów Falińskiego i Kozubala to gwarantowana satysfakcja jak i też okazja do głębszego wniknięcia w naturę tego, co się nazywa tkanka społeczna. Te książki, podobnie jak seria z Jackiem Reacherem uczą czytania ludzi i świata. Gorąco polecam!