Z cyklu: poznaj Kościół Katolicki. Chrystoformizacja

Wczoraj wpadłem na, myślę, że fajny, pomysł. Dalibóg, będzie to początek nowej serii na blogu, który od długie czasu zaniedbywałem. Teraz, z tym nowym pomysłem wiążę nadzieję na to, że sam się nieco odświeżę formacyjnie a przy okazji coś niecoś rozjaśnię czy nowego wprowadzę w życie Czytelników, odbiorców treści z bloga.

Pomysł rozpoczął się tym oto twitterowym wpisem:

tak więc zaczynamy od hasła, które dla mnie też jest totalnym novum, i od niego chcę rozpocząć nową serię.

W miarę upływu czasu będę starał się rozwinąć też inne hasła, które dotąd w powyższym twitterowym wątku „wylosowali” ci, co się w wątek zaangażowali.

Hasło na dziś:

Chrystoformizacja

Pojęcie wprowadził do teologii duchowości o. Jozafat Nowak OFM. W terminie są zawarte 2 rzeczywistości: Chrystus i forma. Chodzi więc o kształtowanie w człowieku obrazu i podobieństwa do Pana Jezusa.

Chrześcijaństwo to religia, która jako jeden z celów realizuje także i ten: kształtować Nowego Człowieka, Nowego Adama. Chrystoformizacja więc jest takim pojęciem hermetycznym, naukowym, na określenie tego właśnie kształtowania Nowego Człowieka.

Proces chrystoformizacji rozpoczyna się wraz z momentem chrztu świętego. Kontynuowany jest przez proces wychowania religijnego.

Chodzi tu też o formę jako miejsce, w którym dokonuje się jakiś proces – tak jak np. odlewanie posągu. Dla przykładu: wg Św. Augustyna, Maryja jest „forma Dei”, a rozwijający tę myśl Św. Ludwik G. De Montfort dodaje, że święci kształtują się w Maryi. Wyrzeźbienie posągu jest trudniejsze, niż odlanie postaci w brązie. Mając więc z Pisma Świętego i Tradycji gotowy obraz Maryi, jej cnót, Jej bycia Nowym Stworzeniem – Nową Ewą, można stać się Nowym Człowiekiem, pozwalając na stopienie starego Adama.

o. Nowak dodaje, że nowy człowiek to podmiot działania Boga, cel Jego zbawczej aktywności. Chrystus przyszedł do ludzi, by ukształtować w nich nowego człowieka – jest to proces uchrystosowienia nas.

Chrystoformizacja ma pewne etapy.

1 przejście od religijności do sakramentalności

2 przejście z indywidualizmu do komunii osób

3 przejście ze zbiorowości do eklezjalności

4 z postawy „mieć” do „być” w Chrystusie

5 przejście od sumienia jurydycznego do sakramentalnego

6 przejścia z postawy jałmużny do do ukochania Jezusa Chrystusa w człowieku

7 przejścia z postawy sensu upaterywanego w hierarchii wartości do znalezienia sensu w Chrystusie

Z tych punktów widać jasno, że chodzi o pełne miłości poddanie się człowieka Chrystusowi Zbawicielowi i Uświęcicielowi. Centrum Kościoła bowiem nie jest Kościół sam w sobie, lec Chrystus, Który go powołał do istnienia. I ten Kościół nas rodzi „chrystoformizuje” w bólach póty, póki ukształtuje w nas obraz i podobieństwo Chrystusa. (zob Ga 4, 19)