„Obyś zdążył spędzić pół godziny w niebie, zanim diabeł zauważy, że nie żyjesz”

„Niech twoja szklanka zawsze będzie pełna. Niech dach nad twoją głową zawsze będzie mocny. I obyś zdążył spędzić pół godziny w niebie, zanim diabeł zauważy, że nie żyjesz”. /G. Lohfink, Jeśli nie na ziemi, to gdzie?, Poznań 2017, s. 87./ To „błogosławieństwo” z Irlandii, dość oryginalnie oddaje istotę tego, co powinno zajmować troskę chrześcijanina: dbać o naczynie swej duszy, by nie brakło w nich łaski Bożej oraz zabiegać o to, by świat, który tworzymy, nie runął nam na głowę. Są to istotne troski w życiu wierzącego, bo tworzą drogę do nieba, z którego nawet po pół godzinie, przeciwnik do nas nie będzie miał dostępu.

            Podstawowym u jedynym zadaniem Kościoła jest głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa. Czas paschalny, w którym trwamy, liturgia Słowa Bożego tego czasu ciągle nam o tym przypomina. Głosząc Ewangelię, dzielimy się wiarą z bliźnimi, a jednocześnie pogłębiamy własną. Budujemy, z pomocą łaski Bożej, Królestwo Boże, ów świat, który nie runie nam na głowę, gdy wypełni się czas.

            Ewangelizacja to trudne zadanie /zob. Mt 10, 16; Mk 10/. Dlatego potrzeba wzywać Ducha Świętego, by prowadził nas po ścieżkach życia, by otwierał serca tych, do których zostajemy posłani, by nas napełniał mądrością Bożą, której początkiem jest bojaźń Boża. Dawanie świadectwa o działaniu Jezusa Chrystusa w naszym życiu, to najbardziej podstawowy wymiar głoszenia Ewangelii. Jednocześnie ma to wartość dodaną – staje się narzędziem umacniania nas w wierze, oddalając widmo załamania się w niej, jej porzucenia.

            Każdy tydzień wielkanocny przybliża nas do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego, czyli do publicznej działalności Kościoła Chrystusowego. Tym, czym był chrzest Jezusa w Jordanie, tym dla Kościoła są właśnie Zielone Światki, jak w tradycji nazywa się Pięćdziesiątnicę. Duch Święty został nam dany, nieustannie mamy okazję by realizować z Jego pomocą misję czynienia uczniami Chrystusa tych, pośród których żyjemy, a którzy o Nim zapomnieli, lub w ogóle nie poznali Go. Wsłuchując się w czytania Liturgii Słowa Bożego każdego dnia, starajmy się oczyma duszy dostrzegać żyjących w bojaźni Bożej i wspierać ich w „aktywacji” łask chrztu świętego w ich życiu.