Nie czekać z modlitwą

Pewnie nie tylko ksiądz spotyka się z prośbą, by pomodlił się w czyjejś intencji, słysząc od kogoś „niech się ksiądz za mnie pomodli” albo „niech się ksiądz pomodli za moje dzieci”. No i wiadomo, że przy najbliższej okazji, czy to podczas Eucharystii, czy w Liturgii Godzin (czyli popularnym brewiarzu), polecam Panu Bogu intencje, które mi powierzono. Choć od jakiegoś czasu zmieniłem nieco swe nastawienie w tej kwestii.

Otóż, po rozmowie ze znajomymi, w której podzielili się ze mną refleksją po wysłuchaniu jednej z homilii swego duszpasterza, stwierdzam, że nie ma niczego trudnego w tym, by już w momencie prośby o modlitwę, pomodlić się wspólnie z proszącym, polecając jego intencje Ojcu Niebieskiemu. Wszak, proszący o modlitwę, zwraca się do mnie jak owa owieczka do pasterza, znając go, wiedząc czemu on ma służyć. Czemuż by więc nie zaopatrzyć owieczki w danej chwili, kiedy prosi o to. ?

Można się spotkać z twierdzeniem, skądinąd, uważam, bardzo trafnym, że największą krzywda jaką możemy komuś „zafundować” to obiecać mu modlitwę, ale obietnicy nie dotrzymać. Narażamy bowiem naszego bliźniego w takiej sytuacji na ogromną stratę we współpracy z łaską Bożą. Modlitwa to jeden z uczynków miłosiernych względem ludzkiej duszy. Jest modlenie się za żywych i zmarłych naszą chrześcijańską powinnością, opieczętowaną Bożą gwarancją, na skuteczność której udziela sam Chrystus Pan (zob. J 14, 13-14; Mt 18, 19-20).

Poza tym, dzięki praktykowaniu postaw miłosiernych w życiu, możemy mieć przekonanie graniczące wręcz z pewnością, że nasze życie nabiera mocnego szlifu w kwestii duchowego rozeznania, takiej orientacji duchowej w otaczającym świecie, pozwalającej na wypełnianie woli Bożej, czyli takiego jakby odgadywania życzeń, jakie Pan Bóg ma wobec nas.

Patron dnia dzisiejszego, biskup i męczennik, Święty Stanisław znakomicie zabiegał o to, by być naśladowcą Dobrego Pasterza, jak też by czynić miłosierdzie i wykazywać dbałość o to, by lud mu powierzony, miał jasne drogowskazy na drodze ku wieczności.