Covidowa korona cierniowa – prolog

Dobiega końca czas Wielkie Postu anno Domini 2021. Drugi pandemiczny Wielki Post, naznaczony doświadczeniem obecności w całym świecie koronawirusa. Ostatnimi czasy coraz bardziej kojarzy mi się to słowo z koroną cierniową Pana Jezusa. Pominę milczeniem rozwinięcie mych skojarzeń. Może w innym wpisie temat rozwinę.

            Niniejszy wpis powstaje w kontekście aktualnych moich doświadczeń jako spowiednika rekolekcyjnego w jednej z miejskich parafii naszego dekanatu. To, czym mogę i chcę się podzielić w tej materii, to fakt, że wysłuchiwane spowiedzi są w 100% dojrzałe, przygotowane. Widzę, z perspektywy kilku lat posługi spowiedniczej, że trudności życiowe przekładają się na podniesione standardy życia duchowego, życia wiary. Są wyrzuty sumienia objawiające świadomość grzechu, jest pragnienie zmiany postaw życiowych. Wierni poszukują wytchnienia, nadziei, światła. Są mocno umęczeni stanem epidemii i tym wszystkim, co towarzyszy tej rzeczywistości. Z drugiej jednak strony, wielu z nich dostrzega troskę Pana Boga o nich. Przekonują się, że nie ma zbiegów okoliczności, przypadków, lecz zrządzenia Bożej Opatrzności, w której Pan Bóg objawia swoją chwałę, podnosząc ze smutku i zwątpienia każdego, kto tylko tego pragnie. Ile razy się zdarzyło, że podczas nauki kieruję jakieś słowa podpowiedzi dla penitenta, jak się zabrać za konkrety na drodze doskonalenia życia chrześcijańskiego, i wtem okazuje się, że ów penitent sam już o tym wcześniej pomyślał, albo o tym czymś konkretnym usłyszał wcześniej, przed spowiedzią – a teraz, w sakramentalnym spotkaniu z Chrystusem ma potwierdzenie troski Bożej o siebie, o jego rodzinę, relacje, etc.

Trudne czasy są nam dane na zabieganie z troską i drżeniem o własne zbawienie. Ale może właśnie trudność tych czasów, swego rodzaju nowy Egipt z jego plagami lepiej do nas przemawia, aniżeli pozornie sielsko-anielskie czasy znajomości Józefa z faraonem? To jedno jest pewne, a o czym przekonuje się niemal codziennie, od 18 lat – Bóg nie chce śmierci grzesznika, lecz żeby się nawrócił i miał w obfitości życie!