Dziś jest Boże Narodzenie!

Nie trzeba sobie tego wyobrażać. Wystarczy myślami przenieść się poza mury kościoła. Ciemno, chłodno, do domu daleko…

W takich okolicznościach Izajasz głosił proroctwo mesjańskie, jakie zlecił mu Bóg w czasach, gdy Królestwo Judy było niewolone przez Asyrię. Kajdany, drągi krępujące ruchy, stalowe pręty dyscyplinujące zniewolonych. Ten obraz mocno się przebija przez dzisiejsze czytanie. Tamci, żyjący 700 lat przed Chrystusem, ponoszący skutki wiarołomności, bałwochwalstwa, i innych spraw, które były ohydne w oczach Boga, otrzymali pocieszenie, że nie zawsze tak będzie. Że Bóg wybawi Lud swój. Stało się to ich udziałem po ponad 200 latach od czasów, w których żył Izajasz.

Ale tamto doświadczenie nie było tylko czymś co miałoby tylko wydźwięk czasowy, miejscowy. Tamte wydarzenia były przygotowaniem do Cudu Betlejemskiej nocy. Za pomocą sugestywnych, pełnych budzących emocji, obrazów, Bóg, posługując się prorokiem, zarysował zbawczy plan, jaki miał się wydarzyć 7 wieków później.

Historia, której uczestnikiem, bohaterem jest wręcz jakieś pokolenie, dotyczy nie tylko tego konkretnego pokolenia, ale też i kolejnych. Rzeczywistość przez nas doświadczana, rzutuje na tą, której my na tym świecie nie doświadczymy… W jakich dziś niewolach tkwimy? Jakie jarzma na sobie nosimy? Kto nas pogania stalowymi prętami? Komu czy też czemu pozwalamy się więzić? Dlaczego dziś, w dobie tak bardzo podkreślanego wszech-rozwoju, jest tak wielu nieszczęśliwych ludzi, którzy siebie i innych poniewierają, znieważają, traktują gorzej niż przedmioty? Dlaczego w jednym domu żyją ludzie podzieleni poglądami na wiarę, wartości?

Dlaczego tak wiele wyrachowania w nas, interesowności, i bezduszności ? Przypomnę, że Izajasz jako prorok został posłany do Izraelitów w czasach, gdy Boga traktowali – delikatnie mówiąc – mało poważnie…

Ewangelia stawia nas wobec faktu, że zawsze są jakieś okoliczności geopolityczne, jest jakaś władza i jej stosunek do obywateli, ich przekonań, poglądów, etc.

Widzimy też kolejny ważny element etosu życia tamtego czasu: małżeństwo WSPÓLNIE zdąża, do wyznaczonego miejsca. Maryja i Józef wiedzieli, że w drodze nadejdzie czas na rozwiązanie ciąży. Nie zmienili decyzji. Trwali RAZEM w podróży i w oczekiwaniu na rozwiązanie. Żyjemy jako wspólnota parafialna. Źle się dzieje, jeśli nas nie mamy z sobą wspólnoty na modlitwie, w dobrej pamięci, zatroskani wzajemnie o siebie. Nieobecność na mszy świętej tłumaczona lenistwem, wypoczynkiem, biznesem to stawianie siebie i swoich spraw ponad czcią dla Boga i miłością wobec bliźniego. To zgoda na rzeź niewiniątek. Zgoda przez obojętność…

Dziś jest Boże Narodzenie. Czy słyszysz głos płaczącego Dziecięcia Jezus w Twym sercu? W sercu Twego współmałżonka, w sercu Twego dziecka, matki, ojca, brata, siostry, sąsiada!?

Nie bój się zrezygnować z ciepłego łóżka, w zimową niedzielę, po tygodniu pracy. Tak jak nie bali się z tego zrezygnować pasterze, idąc oddać pokłon Panu Jezusowi

Chcesz mieć więcej ? Zacznij dawać więcej! Nie bój się tracić czasu dla Jezusa, jak czynili to wszyscy ci, którzy chcieli Go zobaczyć, oddać Mu pokłon. Nie wynoś się nad nich, bo zaliczysz upadek, którego duchowo możesz nie przeżyć. Nie przeżyłeś życia, nie wiesz jeszcze na co chce cię Bóg przygotować. Nie kuś Go jak diabeł na pustyni. A jak nie wierzysz, to poczytaj sobie ST, przypomnij sobie obrazy, jakie rysuje m.in. dziś Izajasz.

Nikt bez pomocy Ducha Świętego nie może powiedzieć panem jest Jezus. To wynika tez z tego, że ma Bóg w nas upodobanie. Że chce nas tu i teraz, bo nas tu i teraz zgromadził, że chce odmienić nasz los, łamać nasze jarzma, rozświetlać ciemności.

Dziś jest Boże Narodzenie. Czy słyszysz głos płaczącego Dziecięcia Jezus w Twym sercu?

Czy owiniesz Go w pieluszki i dasz Mu to, co masz, a nie to czego nie dostałeś? Otulisz Jezusa stającego przed Tobą we współmałżonku, dziecku, matce, ojcu, bracie, siostrze, sąsiedzie i kim tam jeszcze – przebaczeniem, zgodą, daniem kolejnej szansy?

Nie zmarnuj okazji, nie wiesz czy będzie kolejna…