Kacprowo-Melchiorowo-Baltazarowo

1. Jan Kepler ustalił, że na przełomie 7/6 roku przed Chrystusem miała miejsce koniunkcja Jowisza i Saturna. Jowisz był interpretowany jako symbol bóstwa babilońskiego – Marduka, natomiast Saturn to kosmiczny przedstawiciel Narodu Wybranego. Konradin Ferrari d’Occhieppo, austriacki astronom, w XX wieku wykazał, że w Babilonie była grupa naukowców, mających odpowiednie narzędzie i wiedzę, by tą koniunkcję zaobserwować.

Jowisz, który zbliżył się do Saturna, to zbliżenie Marduka do Narodu Wybranego. Z tego spotkania, jak i być może też ze znajomości proroctw Starego Testamentu, kultury i obyczajowości Żydowskiej, naukowcy (magoi) mogli wyciągnąć wniosek o znaczeniu fundamentalnym dla Tradycji chrześcijańskiej – „narodzenie w kraju żydowskim władcy, który przyniesie zbawienie” /por. Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, Dzieciństwo, Znak, s. 133/

2. Mędrcy przybyli oddać pokłon Jezusowi, będąc prowadzonymi przez Gwiazdę. Jednak po spotkaniu z Królem Królów już za Bożym wskazaniem, objawionym i we śnie, udali się w drogę powrotną. Benedykt XVI we wspomnianej książce pisze o możliwości mówienia o „przewrocie antropologicznym” w życiu Mędrców: „człowiek, przyjęty przez Boga jest większy, niż wszystkie moce świata materialnego i ma większą wartość, niż cały wszechświat” /Tamże, s/ 136/

To jest właśnie wyniesieni ludzkiej natury na wyżyny łaski! Nie bezmyślne żywioły, ale Bóg, Pan i Stworzyciel człowieka prowadzi go pod płaszczem Opatrzności!