Ta godzina może być Twoją ostatnią

Czy to jest czas stosowny dla was, by spoczywać w domach wyłożonych płytami, podczas gdy ten dom leży w gruzach? Teraz więc – tak mówi Pan Zastępów: Rozważcie tylko, jak się wam wiedzie! Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie ma go do sytości; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje, aby zarobić, pracuje [odkładając] do dziurawego mieszka! ( Ag 1,1-8;)

Grafika

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 

 

Uchodźcy, banki, zapasy, kampanie wyborcze i setki innych przepychanek. Tyle tego wokół nas. A tymczasem to co najistotniejsze, bo decydujące na wieczność – pozostaje jakże często poza sferą zainteresowania. I potem wokół tyle zdziwienia, że mieszek choć może i nie całkiem pustym, to i tak nie zadowala, praca choć jest, nie daje satysfakcji, i w ogóle, wszystko takie bez smaku i wyrazu.

Czas ucieka, wieczność czeka. Coraz trudniej o człowieka!

O zabijaniu czasu


Discover more from Verum Elevans Hominem

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Ten wpis został opublikowany w kategorii behawioryzm, Biblia, Dzieje, Puncta, Słowa o Słowie, Słowo i oznaczony tagami , , , , , , , , , , , , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Jedna odpowiedź do Ta godzina może być Twoją ostatnią

  1. madzia pisze:

    Czas ucieka, wieczność czeka. Coraz trudniej o człowieka!Bardzo mądre słowa ,które może nie zawsze trafiają do każdego,ale myślę sobie iż nie których skłaniają do zatrzymania się i reflekcji spojrzenia na wszystko inaczej jaki i zauważenia ,że nie można być pewnym,że się ma czas bo dzisiaj jest a jutro go niema i tak niestety człowiek umiera.

    Śpieszmy się ;
    Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą
    zostaną po nich buty i telefon głuchy
    tylko to, co nieważne jak krowa się wlecze
    najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje
    potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
    jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
    kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

    Nie bądź pewny, że czas masz, bo pewność niepewna
    zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
    przychodzi jednocześnie jak patos i humor
    jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
    tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
    jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
    żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
    chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
    kochamy wciąż za mało i stale za późno

    Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
    a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

    Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
    i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
    i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
    czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Zostaw komentarz