Mój Bóg to nie fabryka słodyczy

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!

(Mk 16,9-15)

Ewangelia dnia dzisiejszego, jak i też pewne inne okoliczności, skłoniły mnie dziś do refleksji nad tym, Kim jest mój Bóg oraz jaka relacja mnie z Nim łączy, zwłaszcza jeśli idzie o podstawę, jaką jest modlitwa.

Bóg, w którego wierzę, jest Kimś, kto mi ciągle uzmysławia, że im bardziej się do czegoś przyzwyczaję, czegoś się uczepię, także w kwestii doświadczania Go, mówi mi: nie jestem chytrus. Daję znacznie więcej, niż to, czegoś się teraz czepił. Nie sprowadzaj Mnie do landrynków, czy ptasiego mleczka. Nawet nie do fabryki słodyczy. Dojrzyj we Mnie SŁODYCZ, a nie tylko jej refleksy, których nigdy wszystkich nie pozbierasz, nie dostrzeżesz. Ale, Marek, weź się wysil! Wyjdź, wzorem Abrahama z Ur chaldejskiego, wypłyń na głębię! Wystarczy Ci mojej łaski!

Moja modlitwa. Ciągle kiepska, ciągle przypominająca triathlon, czy nawet decathlon… Czasem jednak dostaję łaskę wejścia w przestrzeń poza-czasu, widzenia życia, siebie i świata jakby w tle, zaś na pierwszy plan wysuwa się Chwała Boża, troska Pana o wszystko, a On szepcze mi do ucha: widzisz to? Troszcz się więc teraz ze mną, by się udało, by ci, którzy potrzebują – dostrzegli możliwość, ci zaś, co nie chcą widzieć możliwości, by tego zapragnęli.

Każdego, kto przeczyta ten wpis, proszę o choćby krótką modlitwę w mojej intencji: bym się nie ociągał w wysiłkach i bym nie uronił nic ze Słów Pana, jakie On do mnie kieruje.