Rodzina obrazem Trójcy Przenajświętszej

SYNOD RZYMSKI (382) Zatwierdzenie II Soboru Powszechnego, Konstantynopolskiego I (381)

Jeśli ktoś dzieli Boga, mówiąc, że Boga Ojca, Boga Syna Jego i Boga Ducha Świętego uznaje za bogów, i to nie z powodu jednego Bóstwa i mocy, jak wierzymy i wiemy, że przynależą do Ojca i Syna, i Ducha Świętego, i utrzymuje, że tylko Bóg Ojciec jest Bogiem i w ten sposób wierzy w jednego Boga — to wpada w herezję, a nawet wraca do judaizmu, gdzie nazwa „bogów” została nałożona i dana przez Boga wszystkim aniołom i wszystkim świętym. Lecz imię Boga, nie „bogów”, zostało nam pokazane i ogłoszone jako przedmiot wiary w Ojca i Syna, i Ducha Świętego z powodu ich jednego i równego Bóstwa. Jesteśmy bowiem ochrzczeni jedynie w Ojcu, Synu i Duchu Świętym, a nie w imię archaniołów lub aniołów, jak w swej nieświadomości [utrzymują] heretycy lub Żydzi i poganie.
Na tym więc polega zbawienie chrześcijan, aby wierząc w Trójcę to znaczy w Ojca i Syna, i Ducha świętego, byli ochrzczeni w Jej imię i wierzyli bez wahania, że Ona posiada to samo prawdziwe, jedyne Bóstwo i moc, majestat i substancję.

XII SOBÓR POWSZECHNY, LATERAŃSKI IV (1215)

Całą mocą wierzymy i bez zastrzeżenia wyznajemy, że jeden tylko jest prawdziwy Bóg, odwieczny, nieskończony, niezmienny, niepojęty, wszechmocny i niewymowny, Ojciec, Syn i Duch Święty: trzy wprawdzie Osoby, ale jedna istota, substancja, czyli natura zupełnie niezłożona. Ojciec od nikogo nie pochodzi, Syn od samego tylko Ojca, Duch Święty od Obydwóch, i to bez początku, zawsze i bez końca. Ojciec Rodziciel, Syn zrodzony, Duch Święty pochodzący: współistotni i równi sobie, współwszechmocni i współwiekuiści. Są jednym wszystkich rzeczy początkiem, Stwórcą wszystkiego, co widzialne i niewidzialne, co duchowe i materialne. [Ten jeden Bóg] wszechmocną swoją potęgą równocześnie, od początku czasu, stworzył z nicości jeden i drugi rodzaj stworzeń, tj. istoty duchowe i materialne: aniołów i ten świat. a. na koniec naturę ludzką łączącą te dwa światy, złożoną z duszy i ciała. Diabeł bowiem i inne złe duchy zostały przez Boga stworzone jako dobre z natury, ale sami siebie uczynili złymi. Człowiek zaś zgrzeszył za podszeptem diabła. Ta święta Trójca, według wspólnej swojej istoty jedyna, a według właściwości osobowych rozróżniona, najpierw przez Mojżesza i świętych Proroków oraz przez innych wysłanników swoich przekazała rodzajowi ludzkiemu zbawczą nauk, według ułożonego z góry doskonałego rozkładu czasów…

___________________________________________________________________

Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała –
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała.

Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.

Jeśli Bóg objawia siebie jako Miłujący Ojciec, Jeśli jego Syn tę relację miłości objawia jako gwarantującą życie wieczne, to może warto właśnie w kontekście rodziny popatrzeć na Tajemnice Trójcy Świętej?
Ojciec i Matka w rodzinie – obraz Boga Ojca, Który stwarza, Jest Opatrznością
Małżeńska Miłość, która owocuje rodzicielstwem – to Duch Święty, Który Odnawia, przypomina, pociesza
Dziecko w rodzinie – jest niejako obrazem Syna Bożego: jest bowiem zbawienne dla związku małżeńskiego, jest jego niejako spełnieniem, jest wypełnieniem zapowiedzi Boga.

Każdy członek rodziny do jakichś tam miar może żyć odrębnie, ale jakiekolwiek trwałe rozłączenie was będzie rozbiciem rodziny – Trójcy Świętej.
Każda więc rodzina jest święta, a już na pewno do bycia taką jest zaproszona i jednocześnie obdarowana niezbędnymi „narzędziami, środkami” by cel zrealizować, osiągnąć. Niech nam wszystkim do tego dopomaga Bóg w Trójcy Jedyny, a zachęta jakiej udziela nam Św. Paweł niech będzie przynagleniem w dążeniu do celu, jaki stawia przed nami Bóg, mający umiłowanie w ukrytej prawdzie:
Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami! Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem!