Święte Imię Jezus jest na ustach mych i w sercu mym

Wtedy Jan rzekł do Niego: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami. Lecz Jezus odrzekł: Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. (Mk 9,38-40)

Nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12), jak tylko imię JEZUS.

Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie, do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu – Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż [krew] Abla. Hbr 12, 22-24

Nikt, kto jest przeciwny Chrystusowi, mocą Jego imienia nie uczyni żadnego znaku, ni cudu. Więcej – nie wypowie Imienia Pana z mocą. Tak samo, jak najlepszy aktor nie przekona ojca lub matki jakiegoś człowieka, że są rodzicami tego aktora. Potrzeba autentycznych więzów krwi, wspólnoty uczuć, celów, relacji – Miłości, by tętniła energia i moc rodziny. Imię Jezusa, w którym to Imieniu dano nam zbawienie jest Imieniem z mocą, jest Prasakramentem, a więc sprawia to, co oznacza. Nie za każdym „mesjaszem” i jego „słowem” idą w parze znaki i cuda.

Wydaje mi się, że u Jana pojawiła się zazdrość, obawa przed utratą pozycji, jaką zajmował, po ludzku mówiąc, w otoczeniu Jezusa. Chrystus Pan nie jest rozkapryszonym celebry tą lecz Tym, Który daje Życie, bo sam jest Drogą, Prawdą i Życiem. Dając raz, daje ciągle i wciąż, aż do nasycenia, aż ponad stan. Czy chcę i uczę się przyjmować to, co daje mi Pan?