Puncta do Rdz 1_14 do 18_ Światło ma początek w ogniu

A potem Bóg rzekł: „Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią”. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. Rdz 1, 14-18

Miarą czasu jest dzień i noc. Dzień to czas słońca, noc jest czasem Księżyca (i innych ciał niebieskich, które jedynie w blasku Księżyca widać). Ciekawe, że Czytelnikowi na myśl cisną się samorzutnie nazwy tych ciał niebieskich, a Pismo je pomija. Dlaczego? Judaizm, jako religia rodził się w czasach, kiedy narody ościenne wyznawały bóstwa astralne. Stąd owo ostentacyjne potraktowanie nazw ciał niebieskich ma miejsce. Jeden jest Bóg, Stwórca wszystkiego i wszystko od Niego pochodzi. Chroniąc więc jedyność Boga, pominięcie nazw znalazło swe zastosowanie. Te ciała niebieskie mają spełniać określoną rolę, same zaś z siebie nie są w stanie istnieć niezależnie. Nie mogą być uznane za bóstwa, mają swój początek w Boskim dabar.

Religia żydowska ustawia to wszystko jeszcze tak oto:

• Słońce symbolizuje więc światło Tory. Bowiem słońce – w ówczesnym rozumieniu – nie miało podstawy fizycznej: uważano, że jest czystą emanacją ognia (współczesna nam nauka mówi o kuli zjonizowanego gazu) . W przeciwieństwie do niego, księżyc jest fizycznym obiektem, który w ciemnościach nieba odbija światło-ogień emitowane przez słońce.
• Księżyc więc, podobnie jak przykazania realizowane w ludzkich działaniach, jest podobny do lampy. Tak jak one odbijają światło Tory, tak on transformuje światło z zewnętrznego źródła – słońca.

Można więc pokusić się o twierdzenie, iż to co Boskie jest dniem, co zaś ludzkie – nocą. Zwłaszcza, że jak wcześniej wspominałem, światłość Boga jest zupełnie odmienną od tej, która bliska jest człowiekowi. Jeszcze inne spostrzeżenia dotyczy mistycyzmu: noc ciemna doświadczana przez mistyków. Niby modlą się, przebywają w obecności Boga, uczestniczą w życiu sakramentalnym – a mimo wszystko, mówią, iż nie doświadczają Boskiego Światła, Miłości Bożej.

Ogólnie zaś, widzę to tak: całe stworzenie od początku, aż po dziś dzień i dalej, do eschatologicznej Pełni nie jest pozbawione światła. Wszystko to w jednym w zasadzie celu: by uniwersum poznało i uznało wszechmoc Boga i Jego zbawczą wolę.

Katechizm przedpoborowy ks. Gaspariniego: Przyrodzonym światłem rozumu, wnioskując ze stworzeń o stwórcy, ze skutku o przyczynie, z rzeczy stworzonych możemy na pewno poznać i udowodnić Boga jednego i prawdziwego, początek i koniec wszystkich rzeczy, stwórcę i Pana naszego.

KKK 36 „Święta Matka Kościół utrzymuje i naucza, że naturalnym światłem rozumu ludzkiego można z rzeczy stworzonych w sposób pewny poznać Boga, początek i cel wszystkich rzeczy” Bez tej zdolności człowiek nie mógłby przyjąć Objawienia Bożego. Człowiek posiada tę zdolność, ponieważ jest stworzony „na obraz Boży”