Nie dziwi mnie poniekąd Holocaust

Przeczytałem dziś rzecz następującą:

Embrion i płód nie mają w judaizmie statusu pełnego, ukształtowanego człowieka – bo nimi nie są. Jednocześnie jednak – od momentu zapłodnienia – są potencjalnym życiem i zyskują stale na wartości w procesie przebiegu ciąży. [W Szemot (Ks. Wyjścia 21:22) natrafiamy na opis sytuacji, w której za przypadkowe spowodowanie poronienia sprawca ponosi karę, ale nie jest to kara za morderstwo, ani zabójstwo]. Dopiero od momentu narodzin życie dziecka i matki mają tę samą wartość. [Halachicznie (zgodnie z żydowskim prawem religijnym) człowiek jest uznawany za nefesz (w tym przypadku określenie to oznacza „żyjącą osobę”) w chwili, gdy głowa noworodka opuści kanały rodne matki. W sytuacji porodu, w którym głowa dziecka nie ukazuje się pierwsza, decyduje fakt ukazania się połowy jego ciała.]

Aborcja jest więc dopuszczalna, a nawet może być bezwzględnie nakazana, ale jedynie wówczas, gdy życie i zdrowie matki jest poważnie zagrożone. W sytuacji, gdy życie kobiety jest w niebezpieczeństwie, mamy bowiem do czynienia z sytuacją, gdy życie osoby potencjalnej zagraża życiu osoby realnej.  Decyzja musi być więc jednoznaczna. [Źródło]

W świetle tego artykułu taka mnie refleksja naszła:

Jak się obchodzi z życiem poczętym, tak też z tobą będą się obchodzić… „Zagłada Żydów jest zatem dopuszczalna, a nawet może być bezwzględnie nakazana, ale jedynie wówczas, gdy interesy świata poza żydowskiego są poważnie zagrożone” – to zdanie jest też bardzo przekonujące i logiczne…

Jeśli są ludzie, którzy odmawiają embrionom godności ludzkiej, to i mogą się zdarzyć też tacy, którzy odmówią tej godności Żydom. Jak Kuba Bogu, tak Bóg Castro.